ขอผมเล่าเรื่องของผมบ้างละกัน

ในช่วง ม.ต้น พ่อจะไปส่งผมที่โรงเรียน ในตัวอำเภอ และผมต้องไปแต่เช้า(ประมาณ 6 โมงครึ่ง)
เพราะว่ารถประจำทางแน่นมาก(ไม่ได้แน่นนักเรียน แต่เต็มไปด้วยแม่ค้า ที่ไปซื้อของตอนเช้ามืด)

ทุกๆเช้า พอผมไปถึง ผมก็จะขึ้นไปนั่ง(หลับ)บนระเบียงหน้าห้องเรียน(ชั้นสี่) บางทีก็อ่านหนังสือที่ซื้อมาก่อนเข้าโรงเรียน

แล้วก็จะมีเด็กผู้หญิงคนนึง อยู่ห้องเดียวกับผม ชื่อ ฝน (หน้าตาคล้ายๆ เฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์)
จะมานั่งคุยกับผมที่ระเบียง ตอนแรกผมก็ไม่ได้เอะใจอะไร จนกระทั่งเพื่อนสนิทผมมันแซว
ว่าไปนั่งทำอะไรกันในที่ลับตาคนในตอนเช้า

ตอนนั้นผมก็คิดอย่างที่มันบอก(คิดไร?) ว่าผมไปนั่งในที่ลับตาคนจริงๆ(อ้อ) ที่จริง ตอนนั้นมันไม่มีคนเลยละ เพราะมันเช้ามาก

หลังจากนั้นผมก็คุยกับเธอเรื่อยๆ และเริ่มสนิทกัน จนผมแน่ใจว่าผมชอบเธอ แต่ก็ยังไม่บอก เก็บความคิดนั้นไว้ในใจ มาอีกนาน จนกระทั่ง ม.2 ผมก็รู้ว่าเธอคบกับรุ่นพี่คนนึง

ความรู้สึกที่รับได้ ในตอนนั้น ผมก็ไม่แน่ใจว่าเรียกว่าอกหักใช่ไหม เพราะมันงง มันดูเหมือนทุกอย่างมันผ่านมาอย่างช้าๆ และจากไปอย่างรวดเร็วมาก และผมก็ไม่ได้สนใจอะไรอีกเลย เพราะในหัวมัวแต่คิดว่า ทั้งสองคนนั้น ไปคบกันตอนไหน

และทุกๆเช้า ผมก็มาโรงเรียนตามปกติ ไปนั่ง(หลับ) อยู่ตรงระเบียงหน้าห้องเรียนและเธอก็ไม่มาคุยกับผมตอนเช้าอีกเลย (แต่ยังคุยกันดี ในห้องเรียน)

ทุกคนยังพอจะนึกออกใช่มั้ยครับ ว่าเวลาเราอยู่โรงเรียนเราจะไหนมาไหนกับเพื่อนในกลุ่มประจำ และคนในกลุ่มส่วนใหญ่จะเป็นเพื่อนที่มาจากโรงเรียนเก่าด้วยกัน

กลุ่มของฝนนั้นมี 4 คน มาจากโรงเรียนประถมแถวนั้นด้วยกัน

ส่วนกลุ่มของผม มี 3 คน มาจากคนละโรงเรียนเลย(อ้าว)

จนกระทั่งวันนึง ตอนพักกลางวัน ผมกับเพื่อนผู้ชายอีกสิบกว่าคน จะขึ้นไปที่ห้องเรียนแล้วนั่งคุยกันเสียงดังเป็นประจำ จนกระทั่งหัวข้อสาวในใจก็มาถึง

เพื่อนผมแต่ละคนมันก็เริ่มบอกว่าชอบหญิงคนไหน ผมก็บอกมันไป แต่พอมันรู้ว่าผมชอบเพื่อนห้องเดียวกัน มันเลยล้อ(ล้อทำไม อยากรู้แฮะ) แต่ผมก็เฉย จนมันเลิกสนใจ

แต่เพื่อนผมในกลุ่มทรีโอ(ต่อไปนี้จะเรียกมันว่า T ) กลับบอกว่าชอบผู้หญิงในห้องเดียวกัน แล้วก็อยู่ในกลุ่มของฝน(ที่มีสี่คน) แต่มันไม่บอกว่าใครและผมก็ไม่ได้ใส่ใจที่จะถามมัน(แต่ก็สงสัยอยู่ดี)

เช้าวันต่อมา ผมก็ไปนั่งหลับตรงที่ประจำ แต่วันนั้น มันมีเรื่องประหลาดเกิดขึ้น

เพื่อนทุกๆคนในห้อง มากันตอนเช้าตรู่กันทุกๆคน(น่าสงสัย)แล้วทุกคนก็มองผมแปลกๆ จนตอนที่ฝนมาพูดกับผม ว่า "ชอบเรา ทำไมไม่บอกเราตั้งแต่แรก"

ผมก็บอกเธอไป ว่าผมก็แค่ชอบ แต่ไม่ได้คิดอะไรจริงจังไปมากกว่าเพื่อน เพราะถ้าคิด ผมก็จีบเธอไปนานแล้ว

แล้วเธอก็เดินจากไป

จนกระทั่ง วันไหว้ครู( ตอน ม.2 ) ที่ช่วงบ่ายครูให้นักเรียนทำพานไหว้ครูกันเอง ในห้องเรียน ผมก็พบว่า เพื่อนในกลุ่มของฝน พยายามชวนผมให้คุยกับฝนให้ได้ ซึ่งผมก็เออออ ห่อหมกตามน้ำไป จนกระทั่งเพื่อนเธอบอกว่าฝนนั้น เลิกกับรุ่นพี่แล้ว

ผมเองก็ใจนึงก็ดีใจ แต่อีกใจนึงกลับเฉย ไม่คิดจะสานต่อ(อะไร) ไปมากกว่านี้ จึงได้แต่ทำหน้าโง่ๆ ให้เหมือนจริงที่สุด(ที่จริงไม่ต้องทำก็เหมือนแล้ว ต่อเอ๊ย)

หน้าที่ทำพานไหว้ครูของผมคือ ตัดดอกไม้ และก็ใส่หมุดลงดอกไม้ ที่เด็กผู้ชายทั้งห้อง จะมานั่งปาดอกไม้ใส่กันเอง(ซะงั้น

)

แล้วเพื่อนในกลุ่มของฝน ชื่อ ปั๊ม ก็มานั่งข้างผม แล้วก็ส่งดอกกุหลาบ สีแดงให้ผม แล้วบอกว่า ฝน ให้เอามาให้ผม(แต่ผมสังเกตุเห็น ว่าเธอนั้น หน้าแดง แดงทำไม?)

แล้วไอ้ T ที่นั่งข้างผมอีกฝั่งมือ มันก็ตะโกนข้ามห้อง(กล้าจริงเพื่อนตู) ถามฝนไปเลย

แต่ผลที่ได้รับคือ ฝนบอกว่าไม่ได้ให้ พร้อมกับเพื่อนคนอื่นบอกว่า ไม่ได้ใช้ดอกกุหลาบ ในการทำพานไหว้ครู(อ้าว แล้ว...)

ตอนนี้ผมก็เพิ่งถึงบางอ้อ ชัดเลย ชัดเลยคราวนี้ มีคนแอบชอบตรูนี่หว่า อ้าว เห้ย แล้วตูจะทำตัวยังไงดีเนี่ย

ในตอนนั้น(ถ้าจำไม่ผิด) ผมค่อยๆหันไปมองปั๊ม แล้วเธอก็ส่งยิ้มมาให้ผม แล้วก็หลบสายตาผมทันที

นับจากนั้น ผมก็มองปั๊มไปในอีกแบบ ตอนแรก ผมมอง(ผ่านๆ) ว่าเธอเป็นเด็กร่าเริง ตามประสาเด็กวัยรุ่น แต่นับจากวินาทีนั้น ผมกลับมองเห็นเธอ ชัดกว่าใครทุกคนในห้อง เอ - - รึว่าเรา...

ตอนนั้นผมนั่งบื้อ ทำอะไรไม่ถูกไปอีกพักใหญ่ จนเลิกเรียนนั่นแล(โถ ไอ้ซื่อบื้อ)
แล้ว ฝ้าย เพื่อนในกลุ่มของฝน และปั๊มก็มาคุยกับผม ตอนเดินออกจากห้อง(ตอนนั้น ไอ้ T มันจ้องอย่างกับจะกินเลือดผม) แล้วฝ้ายก็ขอเบอร์โทรของผม

อ้าว เห้ย วันนี้มันวันอะไรวะนี่ อย่าบอกนะ ว่าฝ้ายก็...ตูอีกคน โอ้ ม่าย........... อะไรกันนี่

ตอนนั้นด้วยความตื่นตกใจ(ไม่เคยขอเบอร์ใคร และก็ไม่เคยมีใครขอ) ผมก็ให้ไปด้วยอาการตื่นๆ

จนกระทั่งเดินออกนอกโรงเรียนกับแก๊งทรีโอ้ ของผมเท่านั้นแหละ ไอ้ T มันก็เล่นผมเลย
ไอ้ T - "ฝ้ายคุยอะไรกะมึง"เสียงหาเรื่องมาก

"ฝ้ายขอเบอกู"

"แล้วมึง"-----"เออ กูก็ให้"

มันนิ่งไปพักนึง แล้วมันก็พูดขึ้นมา(เสียงดังมาก)

"กูชอบฝ้าย"

ผมก็นิ่งมั่ง เพื่อนอีกคนก็ยืนทำหน้าโง่อยู่ข้างๆ

"แล้ว..มึง"ผมพูดตะกุกตะกัก"แล้ว....มึง - - มึงมาบอกกูทำไม"

มันเงียบไปพักนึง แล้วผมก็บอกมัน

"กูว่า กูชอบปั๊มว่ะ"

"แล้วฝ้ายขอเบอมึง"---"กูว่าฝ้ายขอไปให้ปั๊มมากกว่า"

ยิ่งกว่าในหนัง โทรสับผมก็สั่นอยู่ในกระเปากางเกง ผมก็เห็นว่าเป็นเบอแปลก เลยลังเลใจก่อนจะกดรับ

เสียงใสๆดังขึ้นมาในหูโทรสับ

"ฮาโหล นั่นใครพูดน่ะ"

............."เอ่อ ใครน่ะ"

"แล้วใครพูดอยู่เนี่ย"

เพื่อนอีกสองคนมันมองผมอย่างใคร่รู้ ผมเลยส่งโทรสับให้มันคุย

พอไอ้ T พูด สักพักนึงมันก็ส่งโทรสับคืนให้ผม
"เค้าบอกจะคุยกะมึงว่ะ ไม่ใช่กู"

ผมเลยรับโทรสับไปคุย จนรู้ว่าเป็นปั๊ม(อ่อนจริง ต้องให้หญิงมาขอเบอก่อน แถมยังโทรมาหาก่อนอีก)

ผมคุยกับเธอทุกวันหลังเลิกเรียน(ส่วนใหญ่เธอจะโทรมา) ผมเคยลองกดโทรหาเธอตอนเรียนเพื่อดูว่าใช่เบอเธอจริงๆรึเปล่า พอกดโทรไป เธอก็คลำๆกระเป๋า สักพักนึงก็หันมามองผมแล้วก็ยิ้ม ผมเลยแน่ใจว่าเป็นเธอจริงๆ

หลังจากนั้นผมก็โทไปหาเธอคุยกันเรื่อยเปื่อย แล้วก็คบกันอย่างเงียบๆ เพราะเธอบอกว่า ไม่อยากเป็นข่าว(คงรู้กันนะ ว่าคนในห้องเรียนเวลาชอบใครแล้วเพื่อนรู้ มันจะล้อให้อายกันไปข้างเลยละ)

แต่ผมก็คิดว่าเพื่อนมันคงจะรู้นะ ผมเล่นบาส ปั๊มก็มานั่งดู เดินเปลี่ยนวิชาเรียน ก็เดินไปด้วยกัน (สองพระหน่อกลุ่มทรีโอ้เดินนำหน้า) กินข้าว ก็นั่งกินด้วยกัน กลับบ้าน ผมก็เดินไปส่ง(ตอนนั้นไอ้ T ได้มอไซพี่มันมา เลยร่อนเที่ยวกันสุดๆ พอส่งปั๊มเข้าบ้าน ไอ้ T มันก็ขี่มารับผมอีกที)

จนถึงตอนนี้ ผมก็ยังคุยกับปั๊มอยู่ เลิกกันไปก็หลายครั้ง(สาเหตุมาจากผม) แล้วก็กลับมาคุยกันอีก

คุยกันจนถึงขั้นที่ว่า ถ้ามีลูก จะตั้งชื่อลูกว่าอะไรแล้วละเน้อพี่น้อง