ต่อจากกระทู้หลักด้านบนคับ......ตอน 2.........

เหล่าจอมเวทย์ฝึกหัดเริ่มสั่งการให้สัตว์เวทมนตร์ทั้ง 2 เข้าโจมตีใส่เบรฟทันที สัตว์เวทมนตร์ทั้ง 2 ต่างบุกโจมตีเข้าใส่ทั้งพุ่งเข้าชน

และปล่อยพลังธาตุเฉพาะตัวที่เปรียบได้กับเวทมนตร์ระดับกลางจนเบรฟล้มกลิ้งล้มหงายไปหลายรอบ บาสเทียนั่งมองเบรฟถูกรุม

เล่นงานด้วยความอัดอั้นตันใจเพราะไม่อาจจะช่วยอะไรได้เลยแต่ระหว่างนั้นก็มีชายคนหนึ่งในชุดแม่ทัพเดินเข้ามาร่วมชมเพิ่มขึ้น

อีกหนึ่งคนซึ่งเขาก็คือ ซิรัส แม่ทัพใหญ่แห่งอควอเรียสและเป็น 1 ใน 5 ของตัวแทนของสภาสูงอีกด้วย เออเน็สท์เมื่อพบเห็นเข้า

จึงเอ่ยปากพูดขึ้นมาในทันทีว่า
“ โอ๊ะโอ่ อะไรทำให้ท่าน ซิรัส เดินทางมาร่วมชมด้วยตัวเองได้ ”

ซิรัสแค่หันไปมองเออเน็สท์ครู่หนึ่งแล้วนั่งที่ข้างๆกับบาสเทียโดยไม่พูดอะไรตอบโต้กลับไป เออเน็สท์ที่ถือว่าตัวเองเป็น 1 ใน 4

มหาเวทย์จึงไม่มีความยำเกรงต่อซิรัสแม้แต่น้อยก็ยังคงพูดจาเชิงอวดดีขึ้นมาอีกว่า
“ เออ ข้าก็ลืมไปไอ้ทหารที่สู้อยู่ด้านล่างนั่นมันก็ถือว่าเป็นคนของท่านเหมือนกันนี่นา ”

ซิรัสไม่ได้สนใจกับคำพูดของเออเน็สท์มากนักเพราะเอาแต่จ้องมองการต่อสู้ของเบรฟอย่างไม่วางตาเพราะเบรฟมีอะไรบางอย่าง

ที่ทหารคนอื่นๆไม่มี แม้เบรฟถึงจะถูกสัตว์เวทมนตร์บุกเข้าโจมตีไปกี่ครั้งเบรฟก็ยังลุกขึ้นมาสู้ได้ใหม่ทุกครั้งและเมื่อผ่านการต่อสู้

ไปสักพักหนึ่งเบรฟก็เริ่มสังเกตเห็นอะไรบางอย่างจากสัตว์เวทมนตร์ทั้ง 2 สัตว์เวทมนตร์ทั้ง 2 แม้จะบุกเข้าโจมตีอยู่ตลอดเวลาแต่

ทั้ง 2 จะอยู่ในตำแหน่งตรงข้ามกันเสมอเพราะสัตว์เวทมนตร์ทั้ง 2 มีธาตุที่ขัดกันนั่นเองเบรฟจึงอาศัยจุดนี้ให้เป็นประโยชน์โดยคว้า

หยิบดาบของเพื่อนทหารที่ตกอยู่ขึ้นมาใช้อีกหนึ่งเล่มแล้วไปยืนอยู่ระหว่างสัตว์เวทมนตร์ทั้ง 2 และเริ่มทำการท้าทายยั่วยุจนสัตว์

เวทมนตร์ทั้ง 2 หันมาโจมตีด้วยธาตุเฉพาะตัว ลูกไฟกับก้อนน้ำแข็งถูกยิงเข้าใส่เบรฟอย่างพร้อมเพรียงกันซึ่งเบรฟได้รอจังหวะนี้

อยู่แล้วจึงยกดาบทั้ง 2 ขึ้นมาป้องกันไว้พอลูกไฟกับก้อนน้ำแข็งเริ่มปะทะกับดาบเบรฟก็ทำการหมุนตัวเพื่อเบี่ยงเบนพลังธาตุทั้ง 2

ออกไป ตูม ! ตูม ! ลูกไฟพุ่งเข้าใส่เสือน้ำแข็งส่วนก้อนน้ำแข็งพุ่งเข้าใส่สิงโตไฟจนทำให้สัตว์เวทมนตร์ทั้ง 2 ต้องหยุดชะงัก

ไปเพราะธาตุที่ขัดกันเอง เบรฟปักดาบทั้ง 2 ลงพื้นแล้วหันไปคว้าหอกที่ตกอยู่มาใช้แทนและกระโดดใช้หอกนั้นแทงใส่ร่างของ

เสือน้ำแข็งจนทะลุ ฉึก ! เมื่อถูกแทงร่างของเสือน้ำแข็งก็กลายเป็นเพียงแค่น้ำแข็งธรรมดาและพอเบรฟทำการบิดหอกซ้ำร่าง

ของเสือน้ำแข็งก็แตกสลายไปในทันที แพล้ง ! การสูญเสียสัตว์เวทมนตร์ไป 1 ตัวทำให้เหล่าจอมเวทย์ฝึกหัดต่างตื่นตระหนกรีบ

บังคับให้สิงโตไฟเข้าโจมตีใส่เบรฟทั้งทีมันยังไม่พร้อมที่จะโจมตี สิงโตไฟพุ่งกระโจนเข้าใส่เบรฟแต่เบรฟก็สามารถหลบได้โดย

ทิ้งตัวไปที่พื้นและใช้มือข้างหนึ่งยึดพื้นเอาไว้พอสิงโตไฟพุ่งผ่านไปก็ผลักตัวเองลุกขึ้นยืนอีกครั้งพร้อมกับหมุนตัวฟาดหอกตีกวาด

รวบไปที่ขาของสิงโตไฟจนมันล้มลงกระแทกพื้นอย่างจัง ตึง ! ฉึก ! แน่นอนเบรฟไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดลอยรีบใช้หอกแทง

ซ้ำที่ไปร่างของสิงโตไฟจนมันสิ้นพลังสลายกลายเป็นเปลวไฟหายไปในอากาศ เหล่าจอมเวทย์ฝึกหัดต่างตกใจอย่างมากที่สัตว์

เวทมนตร์ทั้ง 2 ถูกจัดการไปทั้งหมด เบรฟกวาดสายตาที่ดุเอาเรื่องมาที่เหล่าจอมเวทย์ฝึกหัดนั้นแล้วพุ่งหอกที่อยู่ในมือเข้าใส่

ทันที ฟิ้ว ! ตึง ! เหล่าจอมเวทย์ฝึกหัดต่างรีบผนึกกำลังกางเวทย์บาเรียป้องกันออกมาทำให้หอกที่พุ่งเข้ามาถูกกระแทกกระเด็น

กลับออกไป

1 ในเหล่าจอมเวทย์ฝึกหัดจึงเอ่ยปากพูดขึ้นมาว่า
“ เจ้าทหาร เจ้าทำแบบนี้มันผิดกฎรู้ไหม ”

เบรฟเดินออมยิ้มที่มุมปากแล้วก็พูดกลับไปว่า
“ ในเมื่อผิดแล้วก็ผิดเพิ่มอีกสักหน่อยจะเป็นไรไปล่ะ ”

พูดจบเบรฟวิ่งออกไปคว้าดาบที่ปักอยู่ขึ้นมาใหม่แล้ววิ่งตรงเข้าไปหาเหล่าจอมเวทย์ฝึกหัดซึ่งก็สร้างความตื่นตระหนกให้กับเหล่า

จอมเวทย์นั้นอย่างมากและด้วยการขาดประสบการณ์ต่อสู้จึงทำได้เพียงกางเวทย์บาเรียเอาไว้ป้องกันพวกตัวเองอย่างเดียวเท่า

นั้น ตึง ! เบรฟฟาดดาบเข้าปะทะกับเวทย์บาเรียป้องกันอย่างจังแต่ไม่ได้ผลถูกแรงปะทะจนกระแทกกลับไป แม้จะไม่เป็นผล

เบรฟก็ยังฟาดดาบเข้าใส่อีกหลายต่อหลายครั้งจนเออเน็สท์ที่เฝ้ามองอยู่ต้องเอ่ยปากพูดขึ้นมาว่า
“ ไอ้ทหารอวดดี ”

เออเน็สท์จงใจพูดด้วยเสียงที่ดังเพื่อหวังกระทบกระเทียบซิรัสกับบาสเทียแต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผลเพราะทั้ง 2 คนเอาแต่มองไปที่

เบรฟที่กำลังต่อสู้อยู่ เบรฟที่ฟาดดาบใส่บาเรียป้องกันไปสักพักก็ต้องหยุดมือแล้วก็เอ่ยปากพูดขึ้นมาว่า
“ ไอ้บาเรียเนี่ยมันแข็งเหมือนกันแฮะ ”

เหล่าจอมเวทย์ฝึกหัดที่อยู่ด้านหลังบาเรียต่างพากันยิ้มเยาะแล้วก็มีคนหนึ่งพูดขึ้นมาว่า
“ ว่าไงล่ะทหาร ไม่ลองต่อแล้วเหรอ ”

เบรฟไม่พูดไม่จาตั้งท่าจับดาบสองมือแล้วค่อยๆยกขึ้นเหนือหัวพร้อมกับพูดขึ้นมาว่า
“ ถ้างั้นก็ของลองอีกครั้งก็แล้วกันนะ ”

เบรฟพยายามที่จะรวบรวมพลังเพื่อฟาดดาบซ้ำไปอีกหนึ่งครั้งแล้วระหว่างนั้นก็มีสิ่งที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้นเมื่อเหล่าอาวุธของเพื่อน

ทหารที่มีทั้งดาบและหอกที่ตกอยู่ในลานประลองถูกดึงดูดเอามาไว้ที่ดาบของเบรฟจนดาบมีรูปร่างที่ใหญ่ขึ้นอีกหลายเท่าตัว เบรฟ

เองก็ประหลาดใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นแต่ก็ไม่ยอมละทิ้งโอกาสที่มีรีบฟาดดาบเข้าใส่บาเรียป้องกันไปสุดแรงทันที สับ ! ตูม ! เสียง

ปะทะดังสนั่นเศษอาวุธปลิวว่อนไปทั้วบริเวณและเมื่อฝุ่นควันจางหายก็พบว่าเหล่าจอมเวทย์ฝึกหัดทั้งหมดถูกแรงกระแทกจน

กระเด็นไปคนละทิศละทางส่วนเบรฟยังคงยืนอยู่ที่เดิมด้วยท่าฟาดดาบไปข้างหน้า

ด้วยเหตุการณ์ที่เกิดทำให้เออเน็สท์หัวเสียอย่างมากรีบลุกขึ้นแล้วสะบัดมือไปหนึ่งครั้งพร้อมกับพูดว่า
“เจ้าทหารโอหัง ”

ผลจากการสะบัดมือของเออเน็สท์ก็ปรากฏลูกธนูน้ำแข็งพุ่งโจมตีไปที่เบรฟทันทีแต่ลูกธนูน้ำแข็งของเออเน็สท์ก็ไม่อาจทำอะไร

เบรฟได้ถูกเบรฟฟาดดาบสกัดจนกระเด็นออกไป ลูกธนูน้ำแข็งของเออเน็สท์เมื่อกับลูกธนูของอัทเมนแล้วยังห่างชั้นกันมากเบรฟ

จึงสามารถป้องกันเอาไว้ได้อย่างไม่เป็นปัญหา เบรฟกวาดสายตามองขึ้นไปที่เออเน็สท์ราวกับบอกว่าอย่าดูถูกกันเกินไปนักซึ่ง

เออเน็สท์ก็เหมือนจะรู้ถึงข้อความที่เบรฟส่งมาจึงยกมือขึ้นและทำการดีดนิ้วไปหนึ่งครั้ง ป๊อก ! ซิรัสที่เฝ้าดูอยู่รู้เจตนาของ

เออเน็สท์จึงร้องเตือนขึ้นมาว่า
“ ระวัง ! ”

เบรฟยังคงมึนงงอยู่ว่าต้องระวังอะไรซึ่งที่ต้องระวังก็คือลูกธนูน้ำแข็งที่ตกอยู่กับพื้นเมื่อมีเสียงดีดนิ้วของเออเน็สท์ขึ้นมาก็เกิด

ปฏิกิริยาบางอย่างกับลูกธนูน้ำแข็งนั้นโดยมันเริ่มแตกตัวและแทงลงไปในพื้นของลานประลองและกลายเป็นแท่งน้ำแข็งมากมายที่

คมราวกับดาบแทงทะลุจากใต้พื้นลานประลองขึ้นมาเข้าใส่ร่างของเบรฟอย่างจัง ฉึก ! ฉึก ! ฉึก !

เบรฟถูกแท่งน้ำแข็งแทงเข้าใส่ร่างจนเลือดโชก ซิรัสจึงหันไปพูดกับเออเน็สท์ว่า
“ เออเน็สท์ ท่านทำเกินไปแล้ว ”

เออเน็สท์เหมือนจะไม่สนใจกับคำพูดของซิรัสแม้แต่น้อยและกำลังจะโจมตีซ้ำแต่ก็ถูกองค์หญิง เอลิเซีย ที่เฝ้าดูอยู่อย่างเงียบๆ

เอ่ยปากขึ้นมาว่า
“ ท่านเออเน็สท์ ข้าขอให้หยุดเพียงเท่านี้ได้ไหม ”

เมื่อได้ยินดังนั้นเออเน็สท์จึงยอมที่จะหยุดมือดีดนิ้วไปอีกหนึ่งครั้งแท่งน้ำแข็งที่แทงอยู่บนร่างของเบรฟก็สลายกลายเป็นเพียงแค่

ละลองน้ำแข็งไปในทันที เบรฟรอดชีวิตไปได้อย่างหวุดหวิดหลังจากนั้นเออเน็สท์ก็หันมาพูดอย่างน้อบน้อมกับองค์หญิงเอลิเซียว่า
“ ตามประสงค์องค์หญิง ”

เมื่อพูดจบก็เดินจากไปด้วยสีหน้าไม่ไม่ค่อยจะสบอารมณ์เท่าไหร่นักส่วนองค์หญิงเอลิเซียก็เดินมาพูดกับซิรัสว่า
“ท่านซิรัส ข้าช่วยท่านได้เพียงเท่านี้ที่เหลือก็ขึ้นอยู่กับพวกท่านเองแล้ว ”

องค์หญิงเอลิเซียหันไปมองเบรฟที่นอนจมกองเลือดบาดเจ็บสาหัสก่อนจะเดินจากไปพร้อมกับหญิงรับใช้ผู้ติดตาม ซิรัสรีบเรียก

หมอมาทำการปฐมพยาบาลให้แก่เหล่าทหารทั้ง 10 อย่างเร่งด่วนโดยเบรฟมีอาการสาหัสกว่าใครเพื่อน การคัดตัวจอมเวทย์จบลง

ด้วยความล้มเหลวเป็นครั้งแรกตั้งแต่มีการคัดเลือกมาแต่ครั้งนี้ก็ทำให้รู้ว่าพลังของผู้ที่เป็นมหาเวทย์นั้นคือของจริงอย่าได้ท้าทาย

ต่อพลังนั้น.....

......หลังจากวันคัดตัวจอมเวทย์ผ่านไปเพียง 1 วันในเขตของเหล่าจอมเวทย์วุ่นวายกันยกใหญ่เมื่อเหล่าจอมเวทย์ฝึกหัดทั้งหมดถูก

เรียกตัวไปยังโดมฝึกเวทย์ บริเวณเขตของเหล่าจอมเวทย์จะถูกก่อสร้างขึ้นมาอย่างดีและใหญ่โตกว่าทุกส่วนในเมืองลิบราเป็นรอง

เพียงแค่เขตวังหลวงเท่านั้นซึ่งแสดงถึงความสำคัญของเหล่าจอมเวทย์ที่มีต่ออาณาจักรอควอเรียสได้เป็นอย่างดี บริเวณโดมฝึก

เวทย์ขนาดใหญ่จอมเวทย์ทั้งหมดถูกเรียกตัวมารวมกันด้วยคำสั่งของเออเน็สท์โดยให้เหล่าจอมเวทย์ฝึกหัดลงไปรวมตัวกันทั้งหมด

ที่ลานด้านล่างส่วนจอมเวทย์ที่เคยผ่านการคัดตัวไปแล้วจะคอยยืนสังเกตการณ์อยู่ด้านบน ที่ลานฝึกด้านล่างมีเออเน็สท์มายืนรอ

อยู่แล้วก็พูดกับเหล่าจอมเวทย์ฝึกหัดร่วม 50 คนขึ้นมาว่า
“ ที่แล้วมาพวกเจ้าคงอยู่กันสบายเกินไปจนละเลยการฝึก วันนี้ข้าจะมาฝึกพิเศษให้กับพวกเจ้าเอง ”

เรื่องการคัดตัวจอมเวทย์ที่ล้มเหลวได้กระจายไปทั่วเมืองได้สร้างความเสียหน้าให้กับเหล่าจอมเวทย์อย่างมาก เออเน็สท์ที่เป็น 1

ใน 4 หมาเวทย์ต้องหันมาเข้มงวดกับเหล่าจอมเวทย์มากขึ้นและนี่ก็คือเหตุที่เหล่าจอมเวทย์ฝึกหัดถูกเรียกตัวมาฝึกพิเศษ ลานฝึก

ที่กว้างใหญ่เหล่าจอมเวทย์ฝึกหัดยืนเรียงรายกันทั่วบริเวณโดยมีเออเน็สท์ยืนอยู่ตรงกลางและส่งสัญญาณเริ่มฝึกในทันที เหล่า

จอมเวทย์ฝึกหัดต่างระดมยิงเวทมนตร์เข้าใส่ไปที่เออเน็สท์อย่างพร้อมเพรียงกันโดยเป็นเวทมนตร์ในระดับสูงทั้งสิ้นแต่ดูเหมือนจะ

ไม่ได้สร้างความกดดันให้กับเออเน็สท์แม้แต่น้อยเขายังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิมทำเพียงสะบัดมือไป 1 ครั้งและเมื่อเวทมนตร์ที่ถูกยิงเข้า

มาใกล้ตัวเขาก็ปรากฏแท่งน้ำแข็งก่อตัวเป็นกำแพงล้อมรอบตัวของเออเน็สท์ทั้งหมด ตูม ! ตูม ! ตูม ! เวทมนตร์ที่ยิงเข้ามา

ติดอยู่ที่กำแพงน้ำแข็งนั้นทั้งหมดแม้จะเป็นเวทย์ที่มีธาตุขัดกันอย่างเวทย์ไฟก็ไม่สามารถทำลายกำแพงน้ำแข็งของเออเน็สท์เข้า

มาได้เลยแม้แต่น้อย การโจมตีของเหล่าจอมเวทย์ฝึกหัดผ่านไปอย่างไร้ผลและในรอบถัดไปจะเป็นการโจมตีของเออเน็สท์ทำให้

เหล่าจองเวทย์ฝึกหัดต่างกางเวทย์บาเรียป้องกันอย่างตั้งใจเพื่อเตรียมรับมือ....ป๊อก !....... เออเน็สท์ดีดนิ้วไป 1 ครั้งกำแพงน้ำ

แข็งนั้นก็แตกสลายลงและกลายเป็นคลื่นน้ำแข็งซัดเข้าไปยังเหล่าจอมเวทย์ฝึกหัดที่อยู่โดยรอบทันที.......ตูม !.....คลื่นน้ำแข็ง

ระลอกซัดเข้าใส่ก็ทำให้มีเหล่าจอมเวทย์ฝึกหัดเกินกว่าครึ่งหนึ่งต้านไม่อยู่ถูกซัดกระเด็นออกไป สำหรับคนที่ถูกซัดกระเด็นออก

ไปจะถูกจอมเวทย์ที่คอยสังเกตการณ์พาตัวออกไปเพราะคลื่นน้ำแข็งระลองที่ 2 กำลังจะตามมา คลื่นน้ำแข็งม้วนตัวกลับไปรวม

ตัวกันใหม่กลายเป็นคลื่นที่สูงและใหญ่ขึ้นกว่าเดิมหลายเท่าตัวราวกับคลื่นยักษ์จากนั้นก็ซัดกลับเข้าใส่อีกครั้ง........ตูม !.......ครั้ง

นี้เป็นคลื่นน้ำแข็งที่รุนแรงกว่าระลอกแรกมากทำเอาเหล่าจอมเวทย์ฝึกหัดเกือบทั้งหมดถูกซัดจนกระเด็นออกไปโดยเหลือเพียง

จอมเวทย์ฝึกหัดอยู่เพียงหนึ่งคนเท่านั้นที่สามารถต้านคลื่นน้ำแข็งระลองนี้เอาไว้ได้ซึ่งก็คือ เซเวอร์รัส จอมเวทย์ฝึกหัดอัจฉริยะ

อายุเพียงแค่ 19 ปีที่ถูกวางตัวไว้ว่าจะเป็นมหาเวทย์คนต่อไปในอนาคตเซเวอร์รัสมีคุณสมบัติของมหาเวทย์อยู่ก็คือสามารถเรียก

ให้เวทย์ได้ดั่งใจนึกและใช้เวทย์ให้เป็นแบบเฉพาะของตัวเองได้โดยเวทย์ที่เขาใช้อยู่ก็คือสายฟ้าสีดำ แล้วด้วยเวทย์นี้เองจึงทำให้

เซเวอร์รัสสามารถต้านทานคลื่นน้ำแข็งของเออเน็สท์เอาไว้ได้โดยกางเวทย์สายฟ้าสีดำให้กลายเป็นโดมป้องกันตัวเองเอาไว้คลื่น

น้ำแข็งที่ซัดเข้ามาจึงไร้ผล

เออเน็สท์สลายเวทย์น้ำแข็งของตัวเองแล้วก็พูดกับเซเวอร์รัสขึ้นมาว่า
“ เซเวอร์รัส ทำไมเจ้าไม่ยอมไปคัดตัวที่จัดขึ้น ”

เซเวอร์รัสมีบุคลิกที่เรียบเฉยเย็นชาไม่มีอาการเกรงกลัวต่อเออเน็สท์เหมือนกับคนอื่นๆ จึงพูดกลับไปว่า
“ การคัดตัว ? นั้นมันแค่การละเล่นของพวกท่านข้าไม่ชอบการละเล่นแบบนั้น ”

ท่าทีอวดดีของเซเวอร์รัสสร้างความไม่พอใจให้แก่เออเน็สท์ไม่น้อยจึงสะบัดมือไปด้านหน้าแล้วก็พูดขึ้นมาว่า
“ ถ้าแบบนี้เจ้าคงชอบซินะ ”

เมื่อพูดจบก็ปรากฏแท่งน้ำแข็งที่แหลมคมมากมายวิ่งไปตามพื้นมุ่งไปยังที่เซเวอร์รัสยืนอยู่......เพล้ง !........แท่งน้ำแข็งถูกทำลาย

ทั้งหมดด้วยสายฟ้าดำที่เป็นโซ่มีปลายแหลมเหมือนกับปลายหอกซึ่งก็คือเวทย์เฉพาะตัวของเซเวอร์รัสนั่นเอง เพียงปะทะแค่ครั้ง

เดียวทั้ง 2 ก็รู้ถึงการท้าทายของอีกฝ่ายได้ในทันทีและทำให้การปะทะของจอมเวทย์กำลังเริ่มขึ้นระหว่าง 1 จอมเวทย์อัจฉริยะกับ

1 มหาเวทย์ที่ไร้ผู้ต้าน การปะทะครั้งนี้เป็นที่สนใจแก่เหล่าจอมเวทย์ที่เฝ้าสังเกตการณ์อย่างยิ่งและในเหล่าจอมเวทย์นั้นก็ยังมี ไฟ

เซอร์ อีก 1 ใน 4 มหาเวทย์เฝ้ามองอยู่ด้วยเช่นกัน บรรยากาศภายในโดมเงียบและนิ่งสนิทราวกับเป็นสัญญาณเริ่มต้นของการ

ปะทะที่กำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้า เซเวอร์รัสตัดสินใจที่จะรุกก่อนเรียกสายฟ้าดำมาไว้ที่แขนทั้ง 2 ข้างและจัดการหลอมให้กลาย

เป็นโซ่ปลายแหลมออกมาจากแขนจำนวน 2 เส้นหลังจากนั้นก็บังคับให้พุ่งเข้าใส่เออเน็สท์ทันที โซ่สายฟ้าดำของเซเวอร์รัสพุ่ง

เข้ามาหาเออเน็สท์อย่างรวดเร็วแต่ตัวเออเน็สท์เองก็ไม่ได้ตื่นตระหนกอะไรแถมยังพูดขึ้นมาอีกว่า
“ เข้าใจเล่นแต่ทำไมมาทื่อจัง ”

พูดจบเออเน็สท์ก็ได้ดีดนิ้วไปข้างหน้าพร้อมกับหยดน้ำจำนวน 2 หยดลอยเข้าไปปะทะบริเวณกลางโซ่สายฟ้าดำที่กำลังพุ่งเข้า

มา......แปะ !.......แปะ !..........เมื่อถูกหยดน้ำนั้นเข้าบริเวณช่วงกลางโซ่สายฟ้าดำก็ถูกไอเย็นเกาะจนกลายเป็นน้ำแข็งไปและมัน

ยังส่งผลให้โซ่สายฟ้าดำที่พุ่งเข้ามาสิ้นแรงส่งแล้วตกลงไปกองอยู่ที่พื้นทันที เซเวอร์รัสรีบสลัดไอเย็นที่เกาะอยู่ออกไปพร้อมกับ

ดึงโซ่สายฟ้าดำกลับคืนเพื่อเตรียมตัวตั้งรับการโจมตีที่จะตามมา

เออเน็สท์ยกแขนขวาขึ้นแล้วพูดกับเซเวอร์รัสขึ้นมาว่า
“ การใช้เวทย์ที่ดีต้องมีอิสระ แบบนี้ ”

พูดจบก็ได้ปล่อยลูกบอลน้ำขนาดเท่ากำปั้นลงไปกับพื้นแล้วลูกบอลน้ำนั้นก็วิ่งไปตามพื้นเลื้อยเข้าไปหาเซเวอร์รัสราวกับงูที่มี

ชีวิต เซเวอร์รัสรีบบังคับโซ่สายฟ้าดำของตนเข้าโจมตีเพื่อสกัดแต่พอถูกโจมตีลูกบอลน้ำของเออเน็สท์กลับกระโดดหลบขึ้นมา

จากพื้นได้อย่างเหลือเชื่อแถมยังกระโดดไปมาจนทั่วโดมฝึกและทุกจุดตกก็จะมีน้ำแข็งเกาะอยู่ทุกทีทำให้เหล่าจอมเวทย์ที่ร่วมชม

ต่างฮือฮาที่ได้เห็นแต่สำหรับเซเวอร์รัสคงไม่มีเวลาที่จะฮือฮาที่ได้เห็นเพราะต้องเตรียมตัวรับการโจมตีที่กำลังใกล้เข้ามาเต็มที

เมื่อไม่อาจจับทิศทางการโจมตีได้เซเวอร์รัสจึงเลือกผนึกโซ่สายฟ้าดำทั้ง 2 เส้นให้กลายเป็นโดมล้อมรอบตัวเองเอาไว้ซึ่งลูกบอล

น้ำได้พุ่งตกลงมาจากทางด้านบน......ตูม !......ลูกบอลน้ำแตกกระจายเป็นน้ำแข็งเกาะติดอยู่กับโดมโซ่สายฟ้าดำแต่พอเซเวอร์รัส

คลายผนึกออกน้ำแข็งที่เกาะอยู่ก็กระเด็นออกไปทั้งหมด เซเวอร์รัสเริ่มโจมตีเข้าใส่เออเน็สท์อีกครั้งด้วยโซ่สายฟ้าดำแต่ครั้งนี้

ทิศทางของปลายโซ่ถูกบังคับให้หักเลี้ยวไปมาได้อย่างอิสระตามคำพูดของเออเน็สท์ที่เคยพูดเอาไว้ก่อนหน้านี้ซึ่งก็แสดงถึงความ

อัจฉริยะของเซเวอร์รัสได้เป็นอย่างดี เออเน็สท์อดที่จะชื่นชมในความพัฒนาการของเซเวอร์รัสอยู่ไม่น้อยแต่ด้วยฐานะของมหา

เวทย์คงไม่ยอมให้จอมเวทย์ฝึกหัดมาลูบคมเอาง่ายๆแน่นอน.......ป๊อก !......ตึง !........เออเน็สท์ดีดนิ้วไปหนึ่งครั้งก็ปรากฏก้อน

น้ำแข็งขนาดใหญ่หล่นลงมาทับช่วงบริเวณโค่นโซ่สายฟ้าดำทั้ง 2 เส้นที่ยังไม่มีการพลิกแพลงซึ่งมันก็จะเป็นจุดส่งพลังนั่นเอง

การโจมตีของเซเวอร์รัสถูกเออเน็สท์สยบเอาไว้อย่างง่ายดายแถมครั้งนี้ยังไม่สามารถที่จะดึงโซ่สายฟ้าดำของตนกลับไปได้อย่าง

ครั้งก่อนเขาจึงจำใจต้องสลัดทิ้งแล้วสร้างขึ้นมาใหม่เพื่อเตรียมรับมือการโจมตีโต้กลับที่จะตามมา เออเน็สท์ยกมือขึ้นแล้วพลักฝ่า

มือไปที่ก้อนน้ำแข็งนั้นจนก้อนน้ำแข็งค่อยๆยุบไปและแตกกระจายกลายเป็นเศษเล็กเศษน้อยที่คล้ายกับใบมีดพุ่งเข้าใส่ยังเซเวอร์

รัสทันที.........ฟิ้ว !......ฟิ้ว !.......ฟิ้ว !.......เซเวอร์รัสรีบผนึกให้โซ่สายฟ้าดำของตนกลายเป็นโล่ขนาดใหญ่เพื่อรับการโจมตีและ

พอรับการโจมตีไปได้สักพักใบมีดน้ำแข็งของเออเน็สท์เริ่มอ่อนลงเซเวอร์รัสก็จัดการผนึกเปลี่ยนรูปร่างของโล่ให้กลายเป็น

ลักษณะกรวยมีปลายแหลมยื่นออกไปด้านหน้าคล้ายกับปลายหอกขนาดใหญ่ หลังจากนั้นก็บังคับให้พุ่งเข้าโจมตีใส่เออเน็สท์ใน

ทันทีซึ่งครั้งนี้เป็นการโจมตีที่ถือว่าสมบูรณ์ที่มีทั้งรุกและรับไปพร้อมๆกัน

เออเน็สท์เผยรอยยิ้มที่มุมปากแล้วก็พูดขึ้นมาว่า
“ ไม่เลวนี่ไอ้หนู แต่ถ้าจะล้มข้ามันต้องแรงอย่างนี้ ”

ป๊อก !......เออเน็สท์ยกมือขึ้นมาดีดนิ้วพร้อมกันทั้ง 2 ข้างเสียงดีดนิ้วดังก้องไปทั่วโดมฝึกและเพียงอึดใจก็ปรากฏหอกน้ำแข็ง

จำนวนมากมายนับไม่ถ้วนพุ่งเข้าแทงไปที่โซ่สายฟ้าดำที่ถูกผนึกเป็นปลายหอกขนาดใหญ่.....ฉึก !.....ฉึก !.....ฉึก ! จนหยุดนิ่ง

ไปและต่อจากนั้นหอกน้ำแข็งก็ระเบิดตัวเองจนโซ่สายฟ้าดำของเซเวอร์รัสแหลกยับในพริบตา แต่ดูเหมือนจะยังไม่หมดเพียงเท่า

นั้นน้ำแข็งที่ระเบิดตัวออกกลับมารวมตัวกันใหม่กลายเป็นเถาวัลย์ขนาดใหญ่เลื่อยเข้าไปล้อมรอบตัวของเซเวอร์รัสเอาไว้อย่างรวด

เร็วจนไม่อาจตั้งรับได้ทันซึ่งเซเวอร์รัสเองก็สูญเสียพลังเวทย์ไปมากเกินกว่าที่จะต้านรับเวทย์ระดับสุดยอดของเออเน็สท์ในครั้งนี้

ได้........ตูม !........เถาวัลย์น้ำแข็งทำการบีบรัดตัวเองอย่างรวดเร็วและระเบิดตัวเองเสียงดังสนั่นไปทั่วโดมฝึก เศษและไอเย็น

จากน้ำแข็งฟุ้งกระจายไปทั่วบริเวณแล้วเมื่อทุกอย่างจางลงก็ปรากฏร่างของเซเวอร์รัสถูกบาเรียสีแดงป้องกันเอาไว้โดยไม่ได้รับ

บาดเจ็บอะไรแม้แต่น้อยซึ่งก็เป็นฝีมือของ ไฟเซอร์ นั่นเอง แน่นอนเหมือนเออเน็สท์จะรู้ล่วงหน้าแล้วว่าไฟเซอร์ก็เฝ้าดูอยู่เช่นกัน

จึงจงใจใช้เวทย์ที่รุนแรงขนาดนั้นออกไปเพียงเพื่ออยากลองวัดฝีมือกับไฟเซอร์เท่านั้นเอง เออเน็สท์เดินออกไปจากลานฝึกแล้ว

หันไปพูดกับเซเวอร์รัสขึ้นมาว่า
“ เซเวอร์รัส ข้ายอมรับในตัวเจ้าว่ามีคุณสมบัติที่จะเป็นมหาเวทย์ได้แต่ตอนนี้ยังอีกไกล ”

เซเวอร์รัสยืนมองดูเออเน็สท์เดินจากไปและเมื่อหันไปมองยังจุดที่เออเน็สท์เคยยืนอยู่ตลอดการฝึกก็จะเห็นว่าเออเน็สท์แทบไม่

ได้ขยับไปจากจุดนั้นเลยซึ่งก็บ่งบอกได้ถึงระดับที่ต่างกันมาก เซเวอร์รัสที่ได้รับการยกย่องและวางตัวให้เป็นมหาเวทย์เริ่ม

ตระหนักแล้วว่าฐานะมหาเวทย์ไม่ได้มาโดยง่ายๆอย่างที่เคยคิดมาตลอด

เออเน็สท์เดินพูดคุยออกมากับไฟเซอร์โดยบทสนทนาส่วนใหญ่จะถามถึง วินด์ อีก 1 ใน 4 มหาเวทย์ที่ได้หายตัวหลังจาก

สงครามรวบรวมดินแดน ไฟเซอร์ที่พยายามออกเดินทางตามหามาตลอดแต่ก็ยังไม่พบตัวจนเอ่ยปากพูดขึ้นมาว่า
“ ข้ามีลางสังหรณ์ว่าถ้าได้เจอกับวินด์เข้าจริงๆอาจเจอกันในฐานะศัตรูก็ได้ ”

เออเน็สท์พูดขึ้นมาในทันทีว่า
“ ก็ดีเหมือนกันจะได้วัดฝีมือให้มันรู้ดำรู้แดงไปเสียที ถ้าเป็นจริงคงสนุกไม่น้อย ”

ไฟเซอร์ได้แต่ถอนใจแล้วก็พูดขึ้นมาว่า
“ เฮ่อ ไอ้นิสัยชอบเอาชนะของเจ้านี่แก้ไม่หายจริงๆนะเออเน็สท์แล้วไอ้หนูนั่นไม่พอมือหรือไง ”

เออเน็สท์ทำท่าหยักไหล่แล้วก็พูดขึ้นมาว่า
“ เฮอะ ไอ้หนูตุ๊กตาของเจ้าพวกนักปราชญ์นั่นนะเหรอแค่ทำให้สนุกขึ้นมานิดหน่อยเอง ”

ไฟเซอร์ได้แต่ส่ายหน้าพร้อมกับอมยิ้มไปแล้วก็พูดขึ้นมาว่า
“ ถ้าพวกนักปราชญ์มาได้ยินคำพูดของเจ้าคงโกรธน่าดูเลยนะ นั่นนะผลงานชิ้นโบแดงเชียวนะ ”

เออเน็สท์ไม่ได้พูดอะไรตอบกลับไปได้แต่เดินหัวเราะชอบใจไปเรื่อย........แล้วตุ๊กตาที่พูดถึงกันหมายถึงใคร ?
.................................................................................................................................................................
..............อีก 3 วันต่อมาบริเวณเขตทหารภายในห้องพักเบรฟฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บแล้วค่อยๆเดินออกไปที่ด้านนอกซึ่งเป็น

ลานฝึกมีทหารกำลังฝึกซ้อมฝีมือกันอยู่ เมื่อเห็นเบรฟเดินเข้ามาเหล่าทหารต่างเดินเข้ามารุมล้อมรอบตัวของเบรฟเอาไว้และพูด

ถามโน่นถามนี่ด้วยความชื่นชมแล้วก็มีทหารช่างพูดคนหนึ่งเดินฝ่าวงล้อมเข้ามาพร้อมกับกอดคอเบรฟเอาไว้แล้วก็พูดขึ้นมาว่า
“ ข้าชื่อ ดาท เจ้าชื่อเบรฟใช่ไหมจำข้าได้หรือเปล่าที่ร่วมสู้กับเจ้าน่ะ ”

แต่หลังจากพูดจบก็มีทหารอีกคนพูดแทรกขึ้นมาในทันทีว่า
“ อย่าโม้ไปหน่อยเลยนะดาท แกมันล้มไปคนแรกเลยไม่ใช่เหรอ ”

ดาทจึงรีบโวยใส่ทหารคนนั้นกลับไปทันทีว่า
“เฮ่ ราฟ แกจะมาขัดคอกันทำไมข้าก็เสียหมดซิแบบนี้ ”

หลังจากนั้นเหล่าทหารก็ต่างพากันหัวเราะชอบใจส่วนทหารที่ชื่อ ราฟ ก็มาพร้อมกับเพื่อนทหารที่เคยร่วมสู้ในการคัดตัวจอมเวทย์

เช่นเดียวกับดาท ทุกคนต่างส่งสัญญาณแสดงความชื่นชมกับกับเบรฟจนเบรฟอดที่จะยินดีไม่ได้เพราะที่ผ่านมาเบรฟมีชีวิตมา

เพียงลำพังตลอดมา บรรยากาศภายในเขตทหารเต็มไปด้วยความหวังอีกครั้งหลังจากผ่านช่วงเวลาเลวร้ายมานานการที่เบรฟ

สามารถต่อสู้จนการคัดตัวจอมเวทย์ล่มเหลวไปก็สร้างชื่อเสียงให้กับเหล่าทหารได้พอสมควรไม่เหมือนก่อนที่จะถูกเหล่าจอมเวทย์

ข่มอยู่ตลอด
.................อีก 7 วันต่อมาเบรฟถูกใครบางคนเรียกตัวไปพบที่ด้านนอกของเมืองซึ่งดูเหมือนจะเป็นคนที่สำคัญไม่น้อยเพราะซิรัส

เป็นคนพาเบรฟมาด้วยตัวเอง บริเวณนอกเมืองทางทิศตะวันตกเป็นทุ่งโล่งกว้างมีต้นไม้ขนาดใหญ่อายุร่วม 100 ปีขึ้นอยู่ริมหน้าผา

ติดกับทะเลแต่กลับมีบรรยากาศชวนให้เปลี่ยวเหงาอย่างประหลาดเพราะทั้งบริเวณมีเพียงต้นไม้ใหญ่อยู่เพียงต้นเดียวเท่านั้นและ

คนที่เบรฟต้องมาพบก็กำลังยืนรออยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่นั้นซึ่งผู้ที่ยืนรออยู่ใต้ต้นไม้เป็นหญิง 2 คนที่มาในชุดผ้าคลุมปกปิดหน้าตาและ

เมื่อเปิดผ้าคลุมก็มาก็คือองค์หญิงเอลิเซียแห่งอคอเรียสนั่นเอง.................โปรดติดตอนต่อไป(ถ้ามี

)

ตัวอย่างตอนต่อไป.......เพราะเหตุใดองค์หญิงเอลิเซียต้องมาพบกับเบรฟด้วยแล้วการพบกันของทั้ง 2 จะมีผลอะไรหรือไม ?
และเมื่อเบรฟต้องเลือกระหว่างหน้าที่กับความเชื่อของตนเบรฟจะเลือกสิ่งใด ? (อาว แบบนี้แสดงว่ายังมีต่อแล้วมุข"ถ้ามี"เล่นทำไม

)